Îsa li ser Avê Rêve Diçe

Îsa li ser Avê Rêve Diçe

²² Gava ku Îsa elalet verêdikir, wî zû pêstûrî li şagirtên xwe kir ku ew li qeyikê siwar bibin û ji beriya wî derbasî aliyê din ê golê, Beytsaydayê bibin. ²³ Piştî ku wî elalet verêkir, hingê bi serê xwe hilkişiya çiyê, da ku dua bike. Dema ku bû êvar, ew li wir bi tenê bû. ²⁴ Di wê navê de qeyik ji bejê gelek dûr ketibû û ber pêlan diket, çimkî ba ji hember wan ve dihat.

²⁵ Nêzîkî berbanga sibehê, Îsa li ser golê rêve çû û nêzîkî şagirtan bû. ²⁶ Gava wan dît ku ew li ser golê rêve diçe, bizdiyan û ji tirsan kirin qîrîn û gotin: «Ev xeyalet e!» ²⁷ Lê Îsa di cih de bi wan re peyivî û got: «Bi zirav bin! Ez im. Netirsin!» ²⁸ Petrûs lê vegerand û got: «Ya Xudan, eger tu bî, emir bide ku ez li ser avê bêm ba te.» ²⁹ Wî got: «Were!» Hingê Petrûs jî ji qeyikê peya bû, li ser avê rêve çû û ber bi Îsa ve hat. ³⁰ Lê çaxê dît ku bager xurt e, tirsiya û xewirî* nav avê, qîriya û got: «Ya Xudan, min xilas bike!» ³¹ Îsa di cih de destê xwe dirêj kir, ew girt û jê re got: «Ey kêmîmano! Tu çima dudilî bûyî?» ³² Dema ku ew hilkişiyan qeyikê, ba rawesta. ³³ Hingê yên ku di qeyikê de bûn, perizîn* wî û gotin: «Bi rastî tu Kurê* Xwedê yî.»